سوره نحل

«سوره نحل» شانزدهمین سوره از قرآن کریم است و دارای ۱۲۸ آیه می باشد.

نزول سوره

چهل آیه اول سوره نحل، مکی و بقیه - از «وَالَّذِینَ هاجَرُوا فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ...» تا آخر سوره مدنی است. این نظر، از حسن و قتاده است.

ابن عباس، عطا و شعبى گویند: تمام سوره مکى است، بجز سه آیه آخر آن: «وَ إِنْ عاقَبْتُمْ فَعاقِبُوا» تا آخر سوره - که میان مکه و مدینه، هنگام بازگشت پیامبر (صلی الله علیه وآله) از «جنگ احد» نازل شد.

بنابر روایتى دیگر از ابن عباس، قسمتى از این سوره مکى و قسمتى مدنى است؛ از آغاز تا «وَلَکمْ عَذابٌ عَظِیمٌ» مکى و از «لاتَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِیلًا» تا «بِأَحْسَنِ ما کانُوا یعْمَلُونَ» مدنى است.

این سوره در ترتیب مصحف، شانزدهمین سوره و در ترتیب نزول، هفتادمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره کهف و پس از آنسوره نوح نازل شده است.

محتوا و هدف سوره

علامه طباطبائی در تفسیر المیزان در مورد غرض سوره می گوید:

غرض سوره، خبر دادن به نزدیک شدن امر خداست که عبارتست از: غلبه دین حق بر کفار، که خداى تعالى این معنا را با بیان اینکه: "تنها خداى تعالى اله معبود است نه دیگرى، چون تدبیر عالم مانند خلقتش قائم به او است و نیز همه نعمتها به او منتهى می‌گردد و هیچ یک از آنها مصنوع غیر او نیست" نتیجه مى‌گیرد. پس واجب است همان خدا به تنهایى عبادت شود. و همچنین با بیان اینکه: "دین حق از خدا است پس واجب است که غیر دین او دینى و قانونى دیگر تشریع نشود" و باز با بیان امورى از دین الهى، توضیح می دهد.

این، آن غرضى است که معظم آیات این سوره آن را دنبال نموده و با بیانهاى مختلفى تعقیب مى‌نماید. در ضمن بیان این غرض، آیاتى هم هست که مسأله هجرت و پاره‌اى مطالب مناسب با آن را ایراد می‌نماید.

فضیلت سوره

ابى بن کعب، از پیامبر گرامى صلی الله علیه وآله روایت کرده است که: هر کس این سوره را بخواند، خداوند نعمت هایى که در دنیا به او داده با او حساب نخواهد کرد و اجر او به اندازه کسى است که بمیرد و وصیتى نیکو از خود بیادگار گذارد و اگر در همان روز یا شبى که این سوره را خوانده بمیرد، اجر او مانند کسى است که با وصیت نیکو و پسندیده از دنیا رفته است.

محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام روایت کند که: هر کس سوره نحل را در هر ماه بخواند، در دنیا زیان نبیند و هفتاد نوع بلا - که آسانترین آنها جنون و جذام و پیسى است - از او دور خواهد شد و جاى او در بهشت عدن است که در وسط بهشت‌هاى دیگر قرار دارد.

پانویس

منابع

• طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه گروه مترجمان، انتشارات فراهانی، تهران، ۱۳۶۰ش.
• طباطبایى، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوى همدانى، قم، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏‌ى مدرسین حوزه علمیه قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش.
• ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه.

پیوست

سوره نحل/متن و ترجمه